Αβίωτη

Είναι ο θάνατος,
η μοναξιά του.

Ούτε ένα χάδι
ανέγγιχτες
καμιά κουβέντα
ούτε μιλιά.

Είναι ο θανατος,
η ερημιά του.

Μόνες
κατάμονες
κάτω από οχήματα
θάμνους
και σκαλιά.

Είναι ο θάνατος,
η ασπλαχνιά του.

Κανένα βλέμμα
καμιά συμπόνια
ούτε αγκαλιά.
Κατάντια μόνο
λασπώδες χώμα
μία γωνιά.

Δεν είναι ο θάνατος,
μα η ενάντιά του·

αυτή η μάταιη
κοιτίδα άξενη
μήτρα εκφύουσα
ασπαλαθιά.

Γαλάτεια Βασιλειάδου, 2019