Λίκνο
Στρυφνή
άμα τη γενέσει
δήθεν άφθονη
τάχα ωραία
ως το τέρμα
φειδωλη και στυφή
κυρά ταλαίπωρη
Ξένιος
ρίγος εσώτερο
όλος ζεση
από το τέλος
ως το τίποτα
ή και το παν
στοργικός
περαματάρης διαυγής
καθήκον η υποδοχή
πλανήτες και πλανεμενοι
αργοπορουν ή σπεύδουν
να λάβουν
τη θερμή αγκαλιά
Κι αυτός,
πάντα εκεί,
αέναος ρους
πάντα εκεί,
οικία υστερη
σιγή πλωτή
πάντα εδώ.
Γαλάτεια Βασιλειάδου, 2019
