Ευγνωμοσύνη
Κι αν έχεις βρόχο
για ανάσα
είναι γιατί
(τη νύχτα εκείνη την πρώτη)
όταν ο γίγαντας
σε πήρε και σε σήκωσε
(λίγες στιγμές μετά τον ερχομό)
τόλμησες να δεις
τα σκότη των ματιών του.
Σε κοίταξε πίσω
σταθερά
(μ’ όλο το πένθος
των τριάντα τριών)·
μία εγκάρσια στιγμή
όταν εισχώρησε
επ’ άπειρον
στα μύχια ύφαλά σου.
Η πληγή αυτή
(δική σου δεν ήταν
αλλά έγινε)
είναι το μαράζι
που σε κάνει άνθρωπο
κι ας τη λένε
κακό ριζικό.
Γαλάτεια Βασιλειάδου, 2019
